Όταν το κόκκινο κρατάει περισσότερο κι από σχέση από απόσταση
Η Κέρκυρα είναι γνωστή για την αριστοκρατική της αύρα, τις φιλαρμονικές της, τα γραφικά της σοκάκια και τη μαγευτική της φύση. Τίποτα όμως δεν προετοιμάζει τον ανυποψίαστο επισκέπτη για την πιο ιδιαίτερη “ατραξιόν” του νησιού: ένα φανάρι που κρατάει… 7 λεπτά και 30 δευτερόλεπτα στο κόκκινο.
Όχι, δεν είναι αστείο. Ή μάλλον είναι, αλλά είναι και πέρα για πέρα αληθινό. Βρίσκεται στους Λάκωνες, έναν παραδοσιακό οικισμό με δρόμους τόσο στενούς, που ακόμα και τα… ποδήλατα διστάζουν να περάσουν δίπλα-δίπλα. Και κάπου εκεί, ανάμεσα στις πλαγιές και τις τουριστικές διαδρομές, δεσπόζει ο απόλυτος ήρωας της αναμονής: το πιο αργό φανάρι της Ελλάδας – και ίσως του κόσμου.
Η καθημερινή εμπειρία του φαναριού (ή αλλιώς “κόκκινο, το έπος”)
Ο δρόμος των Λάκωνων είναι τόσο στενός που η κυκλοφορία ρυθμίζεται εναλλάξ με φανάρια. Μέχρι εδώ όλα λογικά. Εκεί που αρχίζει η παραφωνία – ή καλύτερα, η επιθεώρηση – είναι στον χρόνο που χρειάζεται για να γίνει το πολυπόθητο πράσινο: επτά ολόκληρα λεπτά και τριάντα δευτερόλεπτα.
Σκέψου το:
- Μπορείς να βράσεις μακαρόνια.
- Να ακούσεις τρία τραγούδια.
- Να γράψεις ποίημα για τον έρωτα που έχασες.
- Να γκρινιάξεις, να το αποδεχτείς και να φιλοσοφήσεις τη ζωή.
Οι οδηγοί, είτε είναι ντόπιοι είτε τουρίστες, έχουν περάσει όλα τα στάδια της ψυχικής διαχείρισης:
Άρνηση (“δεν μπορεί, χάλασε”),
Θυμός (“μα καλά, ΤΟΣΟ;”),
Διαπραγμάτευση (“αν κάνω όπισθεν;”),
Κατάθλιψη (“δε θα φύγω ποτέ από εδώ”),
και τελικά, Αποδοχή (“οκέι, ας το ζήσουμε…”).
Όπως ήταν αναμενόμενο, η ιδιαιτερότητα του φαναριού έγινε θέμα στα social media, με βίντεο να δείχνουν οδηγούς να βγαίνουν από τα οχήματα, να κάνουν διατάσεις, να τρώνε σάντουιτς, να ρωτούν άλλους: «Ρε παιδιά, πότε βάλαμε πρώτη;» και να χαμογελούν ειρωνικά στην κάμερα του κινητού τους.
Μερικοί τουρίστες το αντιμετώπισαν σαν αξιοθέατο:
– «Ήρθα να δω το Ποντικονήσι, αλλά τελικά το highlight ήταν το φανάρι!»
Κάποιοι άλλοι έβαλαν αντίστροφη μέτρηση και έκαναν livestream. Μάλιστα, έχει ακουστεί πως κάποιος πρόλαβε να κάνει πρόταση γάμου και να πάρει “ναι”, μέχρι να γίνει πράσινο.
Οι ντόπιοι: με χιούμορ, αλλά και κούραση
Οι κάτοικοι της περιοχής, συνηθισμένοι πλέον, έχουν δώσει στο φανάρι το παρατσούκλι “ο Θιβετιανός μοναχός”, γιατί μόνο με διαλογισμό βγαίνει η αναμονή. Παρόλο που το αντιμετωπίζουν με γέλιο, δεν λείπουν και οι γκρίνιες:
- «Πάω να περάσω απέναντι και πρέπει να ετοιμάσω τάπερ.»
- «Το παιδί μου γεννήθηκε, πήγε σχολείο και πέρασε Πανελλήνιες στο κόκκινο φανάρι.»
Πολλοί ζητούν πιο ευέλικτη ρύθμιση ή τεχνική αναβάθμιση, ώστε να μειωθεί η αναμονή χωρίς να χαθεί ο έλεγχος της κυκλοφορίας. Μέχρι στιγμής, η κατάσταση παραμένει ως έχει – με την τοπική αρχή να εξετάζει πιθανές λύσεις.
Παρά το χιούμορ, η κατάσταση δεν είναι ακριβώς ιδανική. Οι καθυστερήσεις επηρεάζουν:
- Καθημερινές μετακινήσεις κατοίκων (δουλειές, σχολεία, κτλ).
- Τουριστικές διαδρομές, με τα λεωφορεία να περιμένουν σε “ουρές υπομονής”.
- Οικονομικές δραστηριότητες, όταν προμήθειες ή υπηρεσίες καθυστερούν εξαιτίας ενός φωτεινού σηματοδότη που αποφάσισε να ζήσει τη ζωή του… σαν σαλιγκάρι.
Η Κέρκυρα, ένα από τα πιο δημοφιλή νησιά της χώρας, μάλλον αξίζει κάτι πιο λειτουργικό. Εκτός κι αν το δούμε αλλιώς: αυτό το φανάρι ίσως είναι το τελευταίο οχυρό ενάντια στη βιασύνη του σύγχρονου κόσμου.
Το φανάρι των Λάκωνων δεν είναι απλώς ένα κυκλοφοριακό εργαλείο. Είναι σύμβολο. Σύμβολο μιας Ελλάδας που – όσο κι αν θέλει να εκσυγχρονιστεί – κρατάει ακόμα λίγη… νωχελικότητα. Εκείνη την όμορφη, ελαφρώς εκνευριστική αλλά κατά βάθος ανακουφιστική αίσθηση πως «δεν τρέχει τίποτα αν αργήσεις λίγο».
Γιατί στην Κέρκυρα, ακόμη και το φανάρι σού λέει:
“Πού τρέχεις; Απόλαυσε λίγο το τώρα.”
Και ποιος ξέρει; Ίσως τελικά, το πιο αργό φανάρι της Ελλάδας να μας διδάσκει το πιο γρήγορο μάθημα για τη ζωή:
η αναμονή δεν είναι πάντα κακή… ειδικά αν έχει θέα την Κέρκυρα.
