Τους ελευταίους μήνες, πολυεθνικοί κολοσσοί όπως η Meta, η Microsoft, η Google, η Siemens, η McKinsey αλλά και επιχειρήσεις σε τομείς όπως τράπεζες, αυτοκινητοβιομηχανία, πετρελαϊκός τομέας και πολυτελείας, έχουν προχωρήσει σε μαζικές περικοπές προσωπικού.
Σε αυτό το κύμα, πολλοί εργαζόμενοι που χάνουν τη δουλειά τους αποφεύγουν την παραδοσιακή σιωπή: εκθέτουν τις εμπειρίες τους στα social media, σε YouTube, TikTok, LinkedIn (#OpenToWork), ενώ δημιουργούν memes, μπλουζάκια τύπου “layoff merch” για «φρεσκοαπολυμένους» .
Ταυτόχρονα, το Reddit (όπως r/Layoffs με πάνω από 120.000 μέλη) και επαγγελματικές κοινότητες στο LinkedIn προσφέρουν πλατφόρμες για:
- Υποστήριξη, ψυχολογική και πρακτική (βιογραφικά, job hunting)
- Ανταλλαγή εμπειριών και συμβουλών
- Δημόσια καταγγελία επιχειρήσεων, πάντα με balance ανάμεσα στην αλήθεια και κατάχρηση.
Αυτή η νέα “διεθνής των απολυμένων” λειτουργεί ως δίκτυο αντιστάσεων: forums, ομάδες σε Slack/Discord, webinars – όχι μόνο για εύρεση εργασίας, αλλά και για ανάληψη πρωτοβουλιών, όπως action plans, εργατική πίεση και νομική υποστήριξη .
Ερευνητικές μελέτες στο χώρο της τεχνολογίας επισημαίνουν ότι οι πρωτοβουλίες αυτές συνθέτουν μια νέα συλλογική ταυτότητα – ιδίως όταν ενώνουν ψηλά και χαμηλά αμειβόμενους σε retail ή gig economy .
Πώς έρχεται στην Ελλάδα – η δική μας εικόνα
📈 Η κατάσταση της αγοράς εργασίας
Κατά το πρώτο τετράμηνο του 2025, η απασχόληση στον ιδιωτικό τομέα ήταν ανοδική (+188.000), όμως η ανεργία αυξήθηκε από 9,5% σε 10,4%. Μέσα στο 2024, πάνω από 480.000 απολύσεις σημειώθηκαν στην Ελλάδα – περίπου 4.000 καθημερινά .
Παράλληλα, αυξάνονται οι «οικειοθελείς παραιτήσεις» εξαιτίας πιέσεων ή ανεπαρκών συνθηκών – όμως χωρίς τα δικαιώματα των απολύσεων (κάτι που επιβαρύνει εργαζόμενους ακόμη περισσότερο).
🧩 Η νέα ηλεκτρονική κινητικότητα
Σε ελληνικές συνθήκες, η διαδικτυακή αλληλεγγύη αποκτά και τοπικά χαρακτηριστικά:
- Μέσα από ομάδες εργατικών σωματείων, όπως ο ΣΕΤΗΠ (Τηλεπικοινωνιών-Πληροφορικής), κινητοποιούνται εργαζόμενοι εταιρειών όπως η AdaptIT. Οι απεργίες και στάσεις εργασίας υποστηρίζονται επίσημα από την ΟΙΥΕ.
- Στον ερευνητικό δημόσιο τομέα, π.χ. στο ΕΚΕΤΑ, σημειώθηκαν μειώσεις έως 30‑50%, προκαλώντας αντιδράσεις – ενημερωτικές καμπάνιες, διαμαρτυρίες και καταγγελίες.
- Εργαζόμενοι σε startups όπως η Workable μοιράζονται τις εμπειρίες τους – π.χ. στις 30 Απριλίου έγιναν 9 απολύσεις, οριακά κάτω από τον ορισμό της ομαδικής απόλυσης.
Οργάνωση & πρακτικές
Οι απολυμένοι στην Ελλάδα αξιοποιούν ψηφιακά εργαλεία έναντι:
- Αλληλεγγύης & κοινοποίησης (μέσω Facebook, mailing lists, Telegram)
- Οργανωμένων δράσεων (συμβολικές διαμαρτυρίες, νομικές προσφυγές)
- Συνεργασίας με διεθνή δίκτυα – εργατικά συνδικάτα, π.χ. στήριξη από UNI Global, NWU κ.ά.
Η συνύπαρξη «on‑line» και «on‑the‑ground» δράσεων ενισχύει τη συνοχή και το πολιτικό βάρος: οι πλατφόρμες επιτρέπουν να διαμορφωθεί ένα συλλογικό αφήγημα αντίστασης, όχι μόνο ατομικής προσπάθειας.
Ποιο είναι το νόημα – γιατί έχει σημασία
- Κατάργηση στίγματος: Η δημόσια μαρτυρία λειτουργεί ως απενοχοποίηση – το να μιλάς για την απόλυση δεν είναι «επαγγελματικό ταμπού» .
- Ενίσχυση συλλογικής ταυτότητας: Νέες μορφές εργασίας – υψηλές αμοιβές, gig economy, ελαστικές σχέσεις – βρίσκονται συγκεντρωμένες μέσα από κοινές εμπειρίες και αγώνες .
- Διεθνής αρμονία: Τα ελληνικά φαινόμενα συνδέονται με παγκόσμια πρωτοβουλία – ανταλλαγή τεχνογνωσίας και αλληλεγγύης στιγματίζεται από ενωτική παγκόσμια κουλτούρα.
- Πραγματική αντίδραση: Δεν είναι μόνο έκφραση νοήματος, αλλά και πολιτική πίεση – απεργίες, δικαστικά, διεθνής δημοσιότητα.
Η «διεθνής των απολυμένων» δεν είναι μόνον ρετρό κυκλοφορία διαδικτυακού θυμού ή απέλπιδα αναζήτηση εργασίας. Αντιθέτως:
- Είναι ενεργή, πολυδιάστατη κινητοποίηση διαχείρισης κρίσης μέσω αλληλοϋποστήριξης.
- Αναδεικνύει τη μετασχηματιστική δύναμη των εργαζομένων, που αυτοοργανώνονται, διεκδικούν και δημιουργούν κοινότητες αντίστασης.
- Η Ελλάδα, αν και σε μικρότερη κλίμακα, ακολουθεί ενεργά: φόρουμ, σωματεία, καταγγελίες, νομική οργάνωση αλλά και διεθνείς δικτυώσεις – απλώς με τοπικό αποτύπωμα.
