Η Γάζα, άλλοτε γνωστή ως μια πυκνοκατοικημένη λωρίδα γης με πολυτάραχη ιστορία, έχει μετατραπεί σήμερα σε ένα πεδίο απόλυτης καταστροφής. Από τις αεροπορικές επιθέσεις μέχρι την έλλειψη βασικών αγαθών, οι εικόνες που φτάνουν στον υπόλοιπο κόσμο περιγράφουν μία κατάσταση που δεν μοιάζει πια με σύγκρουση, αλλά με συστηματική εξόντωση. Ανθρώπινες απώλειες, λιμός, κατάρρευση των υποδομών και μαρτυρίες παιδιών που πεθαίνουν περιμένοντας τροφή, συνθέτουν το τραγικό παρόν της Γάζας.
Η καθημερινότητα της φρίκης
Η Γάζα αυτή τη στιγμή είναι μια ανοιχτή πληγή. Χιλιάδες οικογένειες επιβιώνουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας, χωρίς πρόσβαση σε νερό, ηλεκτρικό ρεύμα, φάρμακα ή τρόφιμα. Το Παλαιστινιακό Υπουργείο Υγείας αναφέρει ότι από την έναρξη της επιχείρησης του Ισραήλ έχουν σκοτωθεί τουλάχιστον 56.000 άνθρωποι, με χιλιάδες παιδιά ανάμεσα στα θύματα. Οι αριθμοί όμως δεν αποτυπώνουν το εύρος της τραγωδίας· μόνο μέσα από προσωπικές ιστορίες και φωτογραφίες μπορεί κανείς να αντιληφθεί τι πραγματικά συμβαίνει.
Κατάρρευση συστημάτων και έλλειψη ελπίδας
Τα νοσοκομεία έχουν μετατραπεί σε κέντρα πρώτων βοηθειών χωρίς εξοπλισμό. Οι γιατροί χειρουργούν χωρίς αναισθησία, τα παιδιά λιποθυμούν από την πείνα, και η πλειοψηφία των κατοίκων πίνει νερό από μολυσμένες πηγές. Όπως αναφέρει η Financial Times, πολλές οικογένειες δίνουν “γαλακτερό νερό” (νερό με λίγο αλεύρι) στα παιδιά τους, για να ξεγελάσουν την πείνα. Πρόκειται για συνθήκες που θυμίζουν μεσαίωνα — μόνο που αυτή τη φορά, μεταδίδονται ζωντανά.
«Παγίδες ανθρωπιστικής βοήθειας»
Μία από τις πιο τραγικές πτυχές της κρίσης είναι το γεγονός ότι ακόμα και οι διανομές ανθρωπιστικής βοήθειας καταλήγουν σε μακελειό. Σύμφωνα με τον Guardian, 16χρονος σκοτώθηκε από ισραηλινά πυρά την ώρα που περίμενε να πάρει ρύζι. Παρόμοιες καταγραφές έρχονται και από την Εφημερίδα των Συντακτών, που καταγγέλλει ότι τουλάχιστον 21 άτομα —μεταξύ αυτών και παιδιά— σκοτώθηκαν σε παρόμοια διανομή. Ο ΟΗΕ και η UNICEF κάνουν λόγο για «παγίδες θανάτου», στις οποίες συγκεντρώνεται ο κόσμος απελπισμένος, χωρίς όμως να διασφαλίζεται η ασφάλειά του.
Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις δεν έχουν σταματήσει. Αντίθετα, εντείνονται. Η Χαμάς ανακοίνωσε πρόσφατα επιτυχημένη επίθεση κατά ισραηλινών στρατιωτών με 7 νεκρούς. Οι Ισραηλινές Δυνάμεις Αμύνης απαντούν με αεροπορικές επιδρομές σε αστικά κέντρα, πλήττοντας πολυκατοικίες, σχολεία και νοσοκομεία. Η επίσημη ισραηλινή ρητορική κάνει λόγο για «καταστροφή των πυρήνων της τρομοκρατίας», αλλά η εικόνα από το έδαφος δείχνει κυρίως άμαχους — γυναίκες, ηλικιωμένους και παιδιά.
Η διεθνής κοινότητα: φωνές και σιωπές
Παρά τις εκκλήσεις διεθνών οργανώσεων όπως η Amnesty International και οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, η διεθνής αντίδραση παραμένει αποσπασματική. ΗΠΑ και ΕΕ εκφράζουν “ανησυχία”, αλλά ταυτόχρονα συνεχίζουν τη στρατιωτική και πολιτική στήριξη στο Ισραήλ. Από την άλλη, η Ιορδανία, η Τουρκία και το Κατάρ ζητούν άμεση κατάπαυση του πυρός, ενώ η Αίγυπτος μεσολαβεί για προσωρινές εκεχειρίες που συχνά καταρρέουν πριν καν ξεκινήσουν.
Αυτό που συμβαίνει στη Γάζα δεν είναι μόνο ένα θέμα πολιτικής. Είναι δοκιμασία της παγκόσμιας συνείδησης. Κάθε φωτογραφία νεκρού παιδιού, κάθε κραυγή απόγνωσης από μητέρα που έχασε το παιδί της για μια κονσέρβα ρυζιού, κάθε κατεστραμμένο σχολείο, είναι κραυγή υπενθύμισης ότι η σιωπή είναι συνενοχή. Η Γάζα είναι το καθρέφτισμα του τι συμβαίνει όταν η πολιτική κυριαρχεί πάνω στην ανθρωπιά.
Η Γάζα καίγεται. Οι άνθρωποί της πεθαίνουν, πεινούν, ξεχνούν πώς είναι να ζεις με αξιοπρέπεια. Κι όμως, ο κόσμος συνεχίζει — scrollάρει, διαβάζει βιαστικά, στέλνει emoji λύπης. Μα η λύση δεν θα έρθει ούτε με hashtags ούτε με επιδερμικές αναρτήσεις. Χρειάζεται πολιτική βούληση, διεθνής πίεση και επαναφορά του θεμελιώδους αξιώματος της ανθρωπότητας: ότι κάθε παιδί έχει δικαίωμα να ζήσει, κάθε λαός να ελπίζει και κάθε άνθρωπος να ανθίζει μακριά από τη φρίκη του πολέμου.
