Τη νύχτα της 20ης Ιουνίου, ο ακροδεξιός υπουργός Εθνικής Ασφάλειας του Ισραήλ, Itamar Ben‑Gvir, εξαπέλυσε σκληρή επίθεση κατά του επικεφαλής της κρατικής υπηρεσίας πληροφοριών Mossad, David Barnea. Σε έντονο ύφος και μπροστά στα ΜΜΕ, ο Μπεν‑Γβίρ κατηγόρησε την Mossad για ευθύνη που «υποβάθμισε τις στρατιωτικές δυνατότητες του Ιράν» και ότι δεν προειδοποίησε εγκαίρως, ωθώντας εκ του ασφαλούς τον πρωθυπουργό Benjamin Netanyahu «σε ένα αυτοκτονικό σχέδιο πολέμου» .
Σύμφωνα με δημοσίευμα, το περιστατικό έλαβε χώρα μπροστά σε δημοσιογράφους και σωστικά συνεργεία, με τον Μπεν‑Γβίρ να απαιτεί εξηγήσεις: «Γιατί προκάλεσες το Ιράν;», ενώ ο Barnea φέρεται να απάντησε: «Δεν γνώριζα τις πραγματικές δυνατότητες των ιρανικών πυραύλων».
Στρατιωτικό πλαίσιο: «Operation Lion Rising» & αντίποινα του Ιράν
- Την 13η Ιουνίου, ξεκίνησε η επιχείρηση «Lion Rising» – συνδυασμένη δράση της Mossad με επιθέσεις αέρος του ισραηλινού στρατού εναντίον ιρανικών πυρηνικών εγκαταστάσεων (Natanz, Fordow, Arak κ.α.), μετά από χρονιά επιχειρήσεων υπονομευτικών drones θαμμένων εντός Ιράν.
- Η απάντηση του Ιράν ήρθε με εκτόξευση εκατοντάδων βαλλιστικών οπλών και drones. Επιθέσεις αυτού του τύπου, μεταξύ 13 και 17 Ιουνίου, στοίχισαν τη ζωή σε δεκάδες Ισραηλινούς – με εκτίμηση για περίπου 600 τραυματίες – ενώ δεκάδες πλήγματα καταγράφηκαν σε πόλεις όπως η Tel Aviv, Ramat Gan και Beersheba .
Η εσωτερική ρήξη: Μπεν‑Γβίρ vs Mossad
Ο Μπεν‑Γβίρ, γνωστός για τη σκληρή του γραμμή απέναντι στους Παλαιστινίους και τις συνεχείς προκλήσεις απέναντι στο Ισραήλ, επιδιώκει να αποδώσει την ευθύνη της στρατιωτικής αναστάτωσης όχι στον εαυτό του ή την κυβέρνηση, αλλά στην υπηρεσία πληροφοριών. Περαιτέρω, με καταγγελίες ότι η Mossad απέτυχε να αποτρέψει την ιρανική αντίδραση, επιδιώκει μάλλον αποδιοπομπαϊσμό των πληροφοριακών κύκλων που θεωρούνταν παραδοσιακά προφυλακτήρες της ασφάλειας .
Ταυτόχρονα, στο πολιτικό σκηνικό εντείνεται η ένταση, καθώς ήδη η απόλυση από τον Netanyahu του επικεφαλής της Shin Bet, Ronen Bar, δείχνει διάχυτη κρίση και αντιπαραθέσεις μεταξύ των μυστικών υπηρεσιών και του υπουργικού συμβουλίου .
Διεθνές πλαίσιο & πολιτικές αντιδράσεις
- Διεθνώς: Η Δύση (ΗΒ, Γερμανία) κάλεσε σε αποσυμπίεση, ζητώντας στρατιωτική αποχή, ενώ οι ΗΠΑ, με τον Τραμπ στο ενδεχόμενο επέμβασης (Fordow bunker-busters), παλεύουν ανάμεσα σε υποστήριξη και πίεση για διπλωματία .
- Νομικά: Ο ΟΗΕ προειδοποίησε για πιθανές παραβιάσεις της διεθνούς νομοθεσίας με τις επιθέσεις εναντίον πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν .
- Πολιτικά στο Ισραήλ: Συντηρητικά κόμματα όπως ο Avigdor Liberman και ο Benny Gantz υποστηρίζουν τη στρατιωτική απάντηση· παράλληλα όμως, κάποιοι επί του Κέντρου εκφράζουν ανησυχία για υπερσυγκέντρωση εξουσιών και απειλή της θεσμικής ισορροπίας .
Τι δείχνει η ρήξη Mossad – ακροδεξιάς κυβέρνησης;
- Φραστικό χάσμα: Η έντονη επίθεση Μπεν‑Γβίρ λειτουργεί ως εξωτερικεύση της πολιτικής δύναμης — προσπάθεια να εμφανιστεί πιο «σκληρή» ακόμα και από τη Mossad.
- Έλλειμμα συναίνεσης: Η διαρραγή μεταξύ των μυστικών υπηρεσιών και των ακροδεξιών υπουργών υπογραμμίζει έλλειψη κεντρικού συντονισμού εν μέσω κρίσης.
- Θεσμικός κίνδυνος: Η πολιτική εμπλοκή στις υπηρεσίες ασφαλείας προκαλεί ανησυχίες για το κατά πόσο οι αποφάσεις λαμβάνονται με στρατηγική σκοπιμότητα ή πολιτική σκοπιμότητα.
Προοπτικές και επόμενα βήματα
- Στρατιωτική κλιμάκωση ή διπλωματικός συμβιβασμός; Η πίεση από ΗΠΑ, ΗΒ και Γερμανία δείχνει τάση προς ανακωχή. Όμως η ακροδεξιά θρησκει ομή Θεόςην για κλιμάκωση με στρατιωτική λύση.
- Εσωτερική αναδιάταξη: Αν η κρίση διευρυνθεί, είναι πιθανή η αναθεώρηση της δομής των υπηρεσιών ασφαλείας – ή ακόμα και αλλαγή στη σύνθεση του υπουργικού Συμβουλίου.
- Θεσμικός επαναπροσδιορισμός: Το κράτος ασφαλείας βρίσκεται σε φάση μετασχηματισμού: πιο πολιτικοποιημένο, πιο συγκεντρωτικό – κι αυτό μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες στην ισραηλινή δημοκρατία.
Οι επιθέσεις του Itamar Ben‑Gvir κατά του επικεφαλής της Mossad συνιστούν κρίσιμο δείγμα της όξυνσης που βιώνει η ισραηλινή πολιτική σκηνή. Ο Μπεν‑Γβίρ επιδιώκει να μεταφέρει τις ευθύνες του πεδίου στο πεδίο των πληροφοριών, αρνούμενος να αναγνωρίσει τη στρατιωτική κρίση ως αποτέλεσμα συλλογικής στρατηγικής αποτυχίας. Παράλληλα, η ρήξη αποκαλύπτει μια βαθιά εσωτερική ρωγμή στην καρδιά του ισραηλινού κράτους – η οποία αν συνεχιστεί, δεν αποκλείεται να αποσταθεροποιήσει ακόμα και τη δημοκρατική δομή της χώρας.
