Η εν λόγω είδηση προκαλεί μεγάλη αίσθηση και έχει προκαλέσει έντονη αντιπαράθεση στα ΜΜΕ και την κοινή γνώμη. Η δήλωση του Γιώργου Ψαριανού, που χαρακτηριστικά αποκάλεσε τη Μαρία Καρυστιανού και τις μάνες των θυμάτων του σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών «χαρούμενες νεκρόφιλες μοιρολογίστρες», έχει προκαλέσει αναστάτωση και καταδίκη από πολλές πλευρές.
Ο Ψαριανός, πρώην βουλευτής και πολιτικός με έντονη δημόσια παρουσία, γνωστός για τις ακραίες και συχνά προκλητικές του απόψεις, φαίνεται να εκφράστηκε για μια διαμάχη που είχε προκύψει σχετικά με την αντίδραση των θυμάτων και των οικογενειών τους στο τραγικό δυστύχημα των Τεμπών. Ειδικότερα, η Μαρία Καρυστιανού, η οποία είναι μητέρα ενός από τα θύματα της τραγωδίας, και άλλοι συγγενείς των θυμάτων έχουν επιδείξει ιδιαίτερη ανησυχία και θυμό για την έλλειψη απονομής δικαιοσύνης, αλλά και την αντιμετώπισή τους από τη δημόσια και πολιτική σφαίρα.
Η δήλωση του Ψαριανού αποκαλύπτει μια ακραία και επιθετική προσέγγιση απέναντι σε ανθρώπους που βιώνουν την απόλυτη τραγωδία, και αυτή η στάση δημιουργεί έντονες αντιδράσεις και καταδίκες από διάφορες πλευρές. Πολιτικοί, εκπρόσωποι κοινωνικών ομάδων, αλλά και πολίτες εκφράζουν την αντίθεσή τους σε αυτές τις χαρακτηρισμούς, καταγγέλλοντας την αχαρακτήριστη έκφραση και την αναίτια προσβολή των συναισθημάτων των οικογενειών που έχουν υποστεί ανείπωτη απώλεια.
Η συγκεκριμένη είδηση θέτει σε πρώτο πλάνο το ζήτημα της πολιτικής ευθύνης και του σεβασμού που οφείλει να δείχνει η δημόσια ζωή απέναντι στους πολίτες που πλήττονται από τραγωδίες. Το να παρομοιάζει κάποιος τις μητέρες των θυμάτων με «νεκρόφιλες μοιρολογίστρες» υποβαθμίζει την πραγματική τους οδύνη και, ταυτόχρονα, ρίχνει λάδι στη φωτιά της δημόσιας κατακραυγής.
Αντί να ενθαρρυνθεί η συνεννόηση και η συμπαράσταση, αυτή η δήλωση από έναν δημόσιο πρόσωπο πυροδοτεί τη σύγκρουση και διαιρεί την κοινή γνώμη. Οι «νεκρόφιλοι» και οι «μοιρολογίστρες» που ανέφερε ο Ψαριανός δεν είναι τίποτα άλλο παρά άνθρωποι που θρηνούν για την απώλεια των αγαπημένων τους και ζητούν δικαιοσύνη και απαντήσεις. Είναι απολύτως φυσικό να εκφράζουν την αγανάκτησή τους και να ζητούν την ευθύνη για τις τραγωδίες που πλήττουν τις οικογένειές τους.
Η δημόσια αντίδραση και η καταδίκη των δηλώσεών του, αποδεικνύει την ανάγκη για σεβασμό και ευαισθησία σε τέτοια θέματα. Οι τραγωδίες δεν είναι ούτε πολιτικά εργαλεία, ούτε αφορμές για να προκαλέσουν προκλήσεις και αποδοκιμασίες, και οι δημόσιοι άνδρες και γυναίκες οφείλουν να δείχνουν υπευθυνότητα στη διαχείριση των λόγων τους, ιδίως όταν αυτοί επηρεάζουν τις ζωές ανθρώπων που ήδη έχουν υποφέρει.
Αυτή η συζήτηση τονίζει τη σημασία του πολιτικού ήθους και της ενσυναίσθησης στην πολιτική και δημόσια ζωή, καθώς και τη συνεχιζόμενη ανάγκη για απονομή δικαιοσύνης και στήριξη των θυμάτων.
