Στις πρώτες εβδομάδες της δεύτερης θητείας του, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, υιοθέτησε μια στρατηγική “σοκ και δέος” μέσω μιας σειράς εκτελεστικών διαταγμάτων που στοχεύουν σε ριζικές αλλαγές στη λειτουργία της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Αυτές οι ενέργειες περιλαμβάνουν την κατάργηση προγραμμάτων ποικιλομορφίας, ισότητας και ένταξης (DEI), την αποχώρηση από τη Συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, καθώς και την προσπάθεια τερματισμού του δικαιώματος της ιθαγένειας λόγω γέννησης.
Η τακτική αυτή έχει προκαλέσει αντιδράσεις τόσο εντός όσο και εκτός των ΗΠΑ. Οι Δημοκρατικοί εξετάζουν τη δυνατότητα διακοπής της χρηματοδότησης της κυβέρνησης ως μέσο αντίστασης στις πολιτικές του Τραμπ, ενώ παράλληλα αντιμετωπίζουν προκλήσεις στην ανάπτυξη αποτελεσματικής στρατηγικής επικοινωνίας απέναντι στις ταχείες και ριζοσπαστικές ενέργειες του Προέδρου.
Παράλληλα, ο Τραμπ έχει προχωρήσει σε διορισμούς πιστών υποστηρικτών σε καίριες θέσεις, όπως στο Πεντάγωνο και το Υπουργείο Δικαιοσύνης, ενώ έχει λάβει μέτρα για την ενίσχυση της προσωπικής του επιρροής, όπως η πώληση κρυπτονομισμάτων για προσωπικό όφελος. Αυτές οι ενέργειες έχουν προκαλέσει ανησυχίες για τη διάκριση των εξουσιών και την πιθανή μακροπρόθεσμη αλλαγή στη διακυβέρνηση των ΗΠΑ.
Επιπλέον, η διοίκηση Τραμπ έχει επιδιώξει την αναστολή της ξένης βοήθειας, προκαλώντας σημαντικές διαταραχές σε προγράμματα όπως το PEPFAR, που στοχεύουν στην καταπολέμηση του HIV/AIDS. Αυτές οι ενέργειες έχουν οδηγήσει σε νομικές προκλήσεις και ανησυχίες για την αποτελεσματικότητα και τη σταθερότητα των κυβερνητικών υπηρεσιών.
Η στρατηγική “σοκ και δέος” του Τραμπ έχει επίσης προκαλέσει σύγχυση και χάος, με ορισμένες ενέργειες να ανακαλούνται λόγω νομικών προκλήσεων ή έλλειψης συντονισμού. Αυτή η προσέγγιση έχει δημιουργήσει αβεβαιότητα τόσο εντός της κυβέρνησης όσο και στο ευρύτερο κοινό, με τους επικριτές να προειδοποιούν για τις πιθανές επιπτώσεις στη δημοκρατική διακυβέρνηση και τη διάκριση των εξουσιών.
Συνολικά, οι πρόσφατες ενέργειες του Προέδρου Τραμπ αντιπροσωπεύουν μια επιθετική προσπάθεια αναμόρφωσης της ομοσπονδιακής κυβέρνησης και της πολιτικής των ΗΠΑ, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις και ανησυχίες για το μέλλον της αμερικανικής δημοκρατίας.
