Στις 7 Μαρτίου, η πολιτεία της Νότιας Καρολίνας προχώρησε στην εκτέλεση του Μπραντ Σίγκμον, 67 ετών, μέσω εκτελεστικού αποσπάσματος, σηματοδοτώντας την πρώτη χρήση αυτής της μεθόδου στις Ηνωμένες Πολιτείες μετά από 15 χρόνια.
Ο Σίγκμον είχε καταδικαστεί σε θάνατο το 2002 για τη δολοφονία των γονέων της πρώην φίλης του, Ντέιβιντ και Γκλάντις Λάρκε, το 2001. Κατά την εκτέλεση, επέλεξε το εκτελεστικό απόσπασμα αντί για τη θανατηφόρα ένεση ή την ηλεκτρική καρέκλα, εκφράζοντας φόβους για παρατεταμένο πόνο και ασφυξία με τις άλλες μεθόδους.
Πριν από την εκτέλεσή του, ο Σίγκμον έκανε μια τελική δήλωση μέσω του δικηγόρου του, καλώντας για τον τερματισμό της θανατικής ποινής και παραθέτοντας αποσπάσματα από τη Βίβλο. Η εκτέλεση πραγματοποιήθηκε στο Σωφρονιστικό Ίδρυμα Μπροντ Ρίβερ, με την ομάδα εκτέλεσης να αποτελείται από εθελοντές υπαλλήλους του Τμήματος Διορθώσεων της Νότιας Καρολίνας. Η διαδικασία ήταν γρήγορη, με τον Σίγκμον να ανακοινώνεται νεκρός στις 6:08 μ.μ.
Αυτή η εκτέλεση αναζωπύρωσε τη συζήτηση σχετικά με τις μεθόδους εκτέλεσης στις ΗΠΑ, ειδικά λόγω των προβλημάτων με τη θανατηφόρα ένεση, όπως η έλλειψη φαρμάκων και οι ανησυχίες για την αποτελεσματικότητά της. Η Νότια Καρολίνα είχε επαναφέρει το εκτελεστικό απόσπασμα ως επιλογή το 2021, λόγω της αδυναμίας προμήθειας φαρμάκων για θανατηφόρες ενέσεις.
Η εκτέλεση του Σίγκμον αποτελεί την τέταρτη χρήση εκτελεστικού αποσπάσματος στις ΗΠΑ από το 1977, με την προηγούμενη να έχει πραγματοποιηθεί το 2010 στη Γιούτα.
Η επαναφορά του εκτελεστικού αποσπάσματος ως μεθόδου εκτέλεσης εγείρει ερωτήματα σχετικά με την ηθική και την αποτελεσματικότητα των διαθέσιμων μεθόδων, καθώς και την κατεύθυνση της θανατικής ποινής στις Ηνωμένες Πολιτείες.
